Pa en ma op vakantie

Ieder jaar gaan ze weer,

maar bij mij ligt dat heel teer.

Vakantie , ze hebben er recht op,

maar mijn wereld staat op zijn kop.

Dit jaar bijna vijf weken,

ik kruip maar vast onder mijn deken.

‘t Is o zo moeilijk als ze gaan,

in stilte laat ik een dikke traan.

Toch gun ik hen die weken vrij,

ze hebben zoveel over voor mij.

Nu uitrusten van de vermoeienissen van dit jaar.

Daarom moeten ze maar lekker genieten daar.

Nu is het heel erg moeilijk voor mij,

waardoor ik de afgrond in glij.

Toch als ze eenmaal weg zijn dan gaat het wel,

maar nu ga ik door een hel.

Veel vragen komen er in mij op,

en dwalen door mijn kop.

Kan ik ze die vijf weken wel missen?

Daar moet ik maar naar gissen.

Uit ervaring weet ik dat als ze weg zijn dat het meevalt,

en dat het dan niet al mijn dagen vergalt.

Want ik heb Joke, mijn “pleegmoeder”

dat is dan mijn tijdelijke hoeder.

Zij helpt mij er wel doorheen,

en troost me als ik bang ben en ween.

Ze zegt: “ze komen echt weer terug”

en zo slaat ze voor mij een brug.

Een brug tussen nu en straks,

want mijn ouders zitten nu aan hun taks.

Straks kunnen ze er weer een jaar tegenaan.

Daar moet ik maar op af gaan.

Ik zal ze missen als ze in Frankrijk zijn,

en soms is het ook wel fijn.

Want ik ga bij Joke en Ruud logeren

en wij gaan leuke uitstapjes organiseren.

Dus pa en ma gaan jullie maar,

want ik ben ervoor klaar.

Geniet maar lekker,

ik word echt niet gekker.

Geschreven door Sandra van Dijk, Mei 1999 

✤ Auteurrechtelijk Beschermd ✤