In deze blog zal ik een stukje van mijzelf bloot geven uit een hele moeilijke tijd uit mijn leven. Dit de tijd waarin ik volledig vastliep en niet meer kon functioneren in mijn dagelijks bestaan.
Ik ben in het verleden een lange tijd opgenomen geweest in een psychiatrische instelling. Dit vanwege ernstige heftig angsten, depressief, suïcidaal gedrag (= gedachten en de neiging tot zelfdoding) en zelfbeschadigend gedrag (=automultilatie) Daar kreeg ik al binnen enkele weken het etiketje een borderline-persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd. Maar dat is niet wat ik bleek te hebben. Maar dat weten we pas sinds 2009. Dat lijkt vreemd. Maar wat wist men in die jaren nou over autisme bij volwassen mensen, die ook nog met normale of hogere begaafdheid functioneerden. Die ontwikkeling in kennis begon toen pas te ontstaan. Autisme was altijd iets voor bij kinderen en verstandelijke gehandicapten geweest. Helaas voor mij! Hierdoor werd ik op een tegenovergestelde wijze begeleid en behandeld. Dit zorgde voor een veel te hoge druk op mij met nog meer problemen. Met als gevolg zware gedragsproblematiek die men probeerde te onderdrukken met veel en zware medicatie. Dit had een versuffende werking op me, het stompte me volledig af van mijn gevoel en ik werd in gedrag een zombie. Door gebrek aan begrip, eigenwaarde en het gevoel hopeloos verloren te zijn en complete paniek hing ik heel erg aan mijn moeder. Het liefst was ik 24 uur per dag bij haar. Maar mijn ouders gingen op vakantie en dat was en voor mij een groot probleem. Maar daar kun je zometeen verder over lezen.
samen met mijn ouders op de foto +/- 1999
De eenzame bloem
Ik was mijn oude gedichten weer eens door aan het bladeren, toen ik het gedicht, wat jullie zo dadelijk kunnen lezen, van mij tegenkwam. Dit gedicht heb ik geschreven in de tijd dat ik opgenomen was in een psychiatrische instelling. Mijn opname in de psychiatrie is gelukkig alweer heel wat jaren geleden. Het is een tijd geweest met heel veel nare en traumatische herinneringen. Mijn ouders waren voor mij de enige veilige mensen die me nog enig houvast konden bieden.
Hoe ik het destijds voor elkaar krijg een gedicht in elkaar te flansen ja snap ik nu nog steeds niks van. Mijn gevoel was volledig uitgeschakeld en verdoofd door de medicijnen vanwege mijn agressieve gedrag, Maar toch wist ik duidelijk te maken wat zo moeilijk was. En dat was in dit geval dat ik voor mijn gevoel een eindeloze tijd zonder mijn ouders moest doorbrengen. Ik was altijd bang ze nooit meer terug te zien doordat ze ergens een ongeluk zouden krijgen. Nu denk ik daar niet eens meer aan. Wat kan een mens toch groeien! Heel mooi om te bemerken.
Die gigantische afhankelijkheid was erg zwaar voor mijn ouders. Zij hadden hun vakantie keer op keer erg hard nodig om de zorg voor mij vol te kunnen houden. En ook al is die gigantische afhankelijkheid meer genormaliseerd, nu hebben de vakantie nog steeds heel hard nodig omdat ze oa. de zorg voor mij regelen. Maar het was vooral voor mijn eigen belang heel erg belangrijk dat ik in kleine stapjes ging leren dat het ook anders kon. Mijn moeder heeft toen aan een vriendin gevraagd of zij mij in deze periodes wilde gaan opvangen. Dit was Joke en haar gezin. Het gezin bestond uit twee volwassen en drie kinderen. In het begin was het vreselijk moeilijk en beangstigend. Maar ik mocht ervaren dat iemand dit deels kon overnemen. Ik kon het erg goed vinden met het gezin en we deden leuke dingen. Joke ging veel voor mij betekenen. Hierdoor ervaarde ik minder angst als mijn ouders op vakantie waren maar voordat ze gingen was het vaak nog wel erg moeilijk. Dit werd pas echt veel minder na mijn opname in de psychiatrie. Jaar op jaar groeide ik langzaam aan steeds meer naar meer onafhankelijkheid tijdens hun vakantieperiode.
Na een periode van 4 jaar in een psychiatrische woonvoorziening ging ik zelfstandig wonen. Mijn droom een eigen hond kwam uit. Dit was het kleine witte toypoedeltje Tommy. Ik ging hem als mijn veilige baken te zien. En ik ontleende mijn kracht aan hem. Het was er zelfs zo erg dat ik het gevoel had zonder hem niet te kunnen bestaan. Ik werd onafhankelijker van mijn moeder en ik ruilde dat in voor de afhankelijkheid aan Tommy. Toch gaf dit zowel mijn moeder als mijzelf een grotere onafhankelijkheid zolang Tommy tenminste maar bij me was. We waren hierdoor onafscheidelijk geworden. Want zo belangrijk Tommy voor mij was, zo belangrijk was ik voor Tommy. Zonder dat ik het besefte mocht ik steeds meer ervaren dat het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk was als je ouders op vakantie gaan.
Nu is Tommy er niet meer. Hij is 2 jaar geleden helaas overleden. Dat was vreselijk en nog steeds heb ik het erg vaak nog erg moeilijk mee dat hij er niet meer is. Maar je moet verder. Maar Tommy heeft mij samen met de hulp en uitleg van mijn toenmalig psychotherapeut Chaim van Centrum Autisme iets heel erg belangrijks meegegeven. Het is iets waar ik de rest van mijn leven heel erg veel aan zal hebben. Het heet vertrouwen, vertrouwen in en op jezelf. En tuurlijk is het af en toe nog heel erg moeilijk maar ik groei steeds meer hier in.
Momenteel zijn mijn ouders op vakantie. Echt missen doe ik ze eerlijk gezegd nog niet. Het is prima als ze gaan en leuk als ze weer terugkomen. En zo hoort het. Ik vind het erg fijn voor ze dat ze lekker weg kunnen zijn en ik geniet van de leuke verhalen op mijn moeder haar blog. Ze genieten van al het moois. En ze kunnen de zorg met een gerust hart overlaten aan begeleiders. Dat gun ik ze van harte! Bij de zorg en begeleiding die nu krijg word er rekening houdt met mijn grenzen en beperkingen. Daardoor is er veel meer rust gekomen en kan ik makkelijker de Sandra zijn die werkelijk ben. Wat een enorme verbetering! De angst van vroeger is niet meer, deze heeft plaatsgemaakt voor vertrouwen in mijn eigen kunnen! Maar ook in dat van de begeleiding. En tuurlijk kan ik soms toch heel onzeker zijn maar niet als het om de vakantie van mijn ouders gaat. Want dat is goed zo! Ze hebben het veel te hard verdiend en zelfs als ze langer zouden willen blijven! Prima toch. Ze doen maar wat ze zelf willen hoor. Ze hebben immers ook een eigen leven! En ze hebben hun vakantie zo ontzettend hard verdiend. Dus pa en ma geniet ervan zoveel je kan!!!
Dan nu het gedicht wat tot het schijven van dit stukje heeft geleid.
Gedicht: Pa en Ma op vakantie
Ieder jaar gaan ze weer,
maar bij mij ligt dat heel teer.
Vakantie , ze hebben er recht op,
maar mijn wereld staat op zijn kop.
Dit jaar bijna vijf weken,
ik kruip maar vast onder mijn deken.
‘t Is o zo moeilijk als ze gaan,
in stilte laat ik een dikke traan.
Toch gun ik hen die weken vrij,
ze hebben zoveel over voor mij.
Nu uitrusten van de vermoeienissen van dit jaar.
Daarom moeten ze maar lekker genieten daar.
Nu is het heel erg moeilijk voor mij,
waardoor ik de afgrond in glij.
Toch als ze eenmaal weg zijn dan gaat het wel,
maar nu ga ik door een hel.
Veel vragen komen er in mij op,
en dwalen door mijn kop.
Kan ik ze die vijf weken wel missen?
Daar moet ik maar naar gissen.
Uit ervaring weet ik dat als ze weg zijn dat het meevalt,
en dat het dan niet al mijn dagen vergalt.
Want ik heb Joke, mijn “pleegmoeder”
dat is dan mijn tijdelijke hoeder
Zij helpt mij er wel doorheen,
en troost me als ik bang ben en ween.
Ze zegt: “ze komen echt weer terug”
en zo slaat ze voor mij een brug.
Een brug tussen nu en straks,
want mijn ouders zitten nu aan hun taks.
Straks kunnen ze er weer een jaar tegenaan.
Daar moet ik maar op af gaan.
Ik zal ze missen als ze in Frankrijk zijn,
en soms is het ook wel fijn.
Want ik ga bij Joke en Ruud logeren
en wij gaan leuke uitstapjes organiseren.
Dus pa en ma gaan jullie maar,
want ik ben ervoor klaar.
Geniet maar lekker, ik word echt niet gekker.
Schrijver;: Sandra van Dijk, Mei 1999
👩💻 Sandra
Een foto uit mijn opname periode. Omstreeks ‘94/‘95
Samen met Joke +/- 1998
De psychiatrische woonvorm waar ik 4 jaar heb gewoond
Tijdens de eerste kennismaking met Tommy was er direct iets speciaal tussen ons. 2006 (Foto: Jac.Gr.K.)
Samen met Joke en haar man +/- 1998
Mijn ouders met de caravan datum onbekend
Elk jaar gingen we tijdens mijn ouders hun vakantie gourmetten of bij mijn Joke en haar Gezin +/- 1998
Naar het Panbos 1998
1997
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve sandra mooi gedicht ben blij vr jou dat je min of meer je draai hebt gevonden in deze moeilijke maatschappij
Je poedelkindje verliezen is verschrikkelijk he kan ik van mee praten
Maar nu heb je er ook nog 2 he of vergis ik mij. Deze zullen je blijven steunen. Ook je boezemvrienden zullen dit doen ik alvast wel. Grtjes sophie
Hoi Sophie
Dank je voor je reactie. Ik heb nu inderdaad nog twee prachtige poedel kinders. Remy is deze week 8 geworden en Buddy word in november 2 jaar. Daarnaast heb ik ook nog een geweldige Britse Langhaar kat. Hij is alweer 15 jaar. Gelukkig is hij nog erg fit en gezond. Hopelijk blijft dit nog heel lang zo! Is er bij jouw ook weer een nieuw poedelkind gekomen na dit vreselijke verlies. Vervelend dat jij het ook mee het moeten maken je schatje te verliezen.
Gr Sandra
Wat een prachtig gedicht! Kippenvel..
Heel leuk die oude foto's! ☺️
Dank je Marit. Leuk he die oude foto’s. Komen er met de tijd nog meer op. Heb er zo onwijs veel! Mijn ouder hebben vroeger gelukkig altijd veel foto’s gemaakt en dat heb ik overgenomen van ze. Vooral toen ik opgenomen was in de psychiatrie heb ik veel gedichten geschreven. Schrijven hielp me alles een beetje op een rijtje te zetten.
Groetjes, zie je snel
https://kinoland.biz/
https://clck.ru/36Ew3T
We cover Capital & Celeb News within the sections Markets, Business, Showbiz, Gaming, and Sports.
https://www.cnnworldtoday.com/
Dating is a excursion that encompasses the magic of vulnerable connection, offensive excrescence, and far-out discoveries. It is a method through which individuals traverse maudlin possibilities, getting to recall each other on a deeper level. Dating allows people to allowance experiences, market ideas, and father meaningful connections.
https://erhe.me/tags/gay-huge-cock/
In the duchy of dating, undivided encounters a dissimilar series of emotions. There's the exhilaration of convention someone trendy, the foreknowledge of a beginning fixture, and the give someone a kick of discovering stock interests and shared values. It is a continually of vulnerability and self-discovery as individuals public themselves up to the plausibility of love and companionship.
https://sexyfatmature.net/tags/doggy-style/
Serviceable communication lies at the essence of dating, facilitating sympathy and connection between two people. It involves acting listening, up expression, and empathy, creating a gap representing trustworthy dialogue. Including communication, individuals can inquire their compatibility, interchange thoughts and dreams, and build a bottom of trust.
Breaking news, live coverage, investigations, analysis, video, photos and opinions from The Washington Post.
https://www.washingtonposttoday.com/
Incognito's Tech Stack: The Software Behind the Darknet Market
The Digital Black Market: A Deep Dive into Incognito Darknet Market
Cryptocurrencies and Contraband: The Financial Backbone of Incognito Market
Incognito Darknet Market is an online marketplace on the Darknet accessible through anonymous networks such as Tor. It is one of the oldest and most reliable darknet markets, providing access to various goods and services that cannot be found on the regular Internet.
https://incognitomarkets.org
https://clck.ru/36EvoC