Ik heb in mijn jongere jaren een stuk of 10 dagboeken vol geschreven. Ik ben hiermee begonnen toen ik 11 jaar oud was. Mijn eerste dagboek kreeg ik van Sinterklaas. Nooit meer heb ik ze in gekeken op één na; een logboek dat ik tijdens mijn MDGO-AW opleiding als opdracht over de lessen omgangskunde moest schrijven. In tegenstelling tot de rest van mijn dagboeken is dit het enige dagboek dat gelezen is door iemand anders. Dit kon niet anders. Mijn lerares volgde o.a. op die manier of je voldoende vordering maakte met de sociale vaardigheden die je tijdens deze les leerde. Het wordt onderhand hoog tijd dat ik de rest ook weer eens ga lezen. Ik heb ze dus maar eens opgezocht.
Mijn dagboeken verzameling.
Gelukkig zijn ze allemaal bewaard gebleven. Op een na dan en dat is het dagboek dat ik begin van deze eeuw op mijn computer bij hield. Ik ben zo stom geweest het wachtwoord kwijt te raken. Stom! We zullen maar denken dat waren de beginnersfoutjes. En aangezien ik niet weet wat er in stond zal ik het ook niet missen.
Klik om te vergroten
Bij het openslaan van mijn eerste dagboek stond mij een leuke verrassing te wachten. Het was het Sinterklaas gedicht wat bij dit dagboek hoorde. Zo leuk dat dit bewaard is gebleven! De Sinterklaas avonden waren altijd erg spannend voor me maar ik vond het ook leuk. We zaten gezellig bij elkaar met een hele grote zak of mand met cadeautjes, we zongen Sinterklaas liedjes en konden niet wachten tot het zover was. Maar ik vond het ook een beetje eng, want stel je voor dat ik niet zou krijgen wat ik gevraagd had. Dan zat ik toch echt met een probleem. Wat moest ik dan zeggen? Liegen dat was iets wat ondenkbaar was voor mij (overigens nog steeds). Tja, wat zeg je dan. Het klopte niet en gaf verwarring. Het waren van die momenten dat ik wilde weg kruipen. Dit deed ik vaak ook letterlijk ... onder de tafel op de stoelen. Mijn perfecte plekje waar ik helemaal kon verdwijnen. Nergens voelde ik mij veiliger dan daar. Het was zo’n fijn plekje dat ik soms nog steeds verlang naar dat veilige plekje als toen. Maar ook gebeurde het een keer dat ik juist heel boos werd in zo.n situatie. Ik moet daar vreselijk van geschrokken zijn want dagenlang dacht ik nog dat mijn moeder boos was op mij. Ik vond het vreselijk dat ik zo boos was geweest. En kon daar niet mee om gaan. Dagenlang heeft mijn moeder moeten horen dat het mij zo erg speet. Mijn ouders snapte daar logischer wijs niets van. Nu weten we dat het allemaal verschijnselen waren die bij mijn autisme hoorde. Maar in het jaar 1982 was ik echter heel tevreden met mijn cadeautjes.
Om weer terug te komen op mijn dagboek met verrassingen... Het gedicht was niet het enige wat me deed verrassen. Ik vond zelfs meerdere brieven waaronder ook verschillende liefdesbrieven van toen ik 12 jaar was. Haha, Echt leuk die pille puberliefde. Jammer dat ik me die jongen niet meer kan herinneren, maar daar zal ik al lezende best achterkomen.
Tekenen deed ik ook altijd erg graag en ook dat is te zien in mijn dagboeken. Mooie kleurplaten en vluchtige pentekeningen. Zo vond ik ook een nagetekende ET, grappig! Dit was nadat ik de film van ET had gezien in de bios. Schattig! Ik was helemaal gek van dit mysterieuze wezentje. Dat is duidelijk. Halve tijdschriften heb ik ik ben dagboek geplakt. En ik kwam ook zelfs eringeplakte foto’s van mij tegen. Dat was een verrassing! Ik ben benieuwd welke andere verrassingen ik nog tegen zal komen als ik ook de andere dagboeken door zal zal bladeren. Dat is een leuke verrassingen die nog komen gaan. Zo leuk!
Met het doorlezen voor mijn dagboeken heb ik bij tegelijkertijd een doel gesteld Ik heb namelijk al heel wat jaren een stille wens die ik wil vervullen! Namelijk om mijn dagboeken compleet met foto’s op een overzichtelijk manier te digitaliseren. Een enorm project, maar het lijkt me zo gaaf om dit te kunnen verwerken in mijn levensverhaal wat ik al deels heb geschreven. En het zou helemaal super zijn natuurlijk als ik dit dan in een hele kleine beperkte oplage uit te geven. Maar of dit haalbaar is? Niet zonder hulp in ieder geval omdat ik moeite heb met het scheiden van hoofd en bijzaken. Mijn verhaal zelf veel te lang worden. Maar ook al is het alleen voor mij zelf... Hoe gaaf zou dat het zijn om een eigen afdrukte versie na te kunnen lezen. Allemaal mooie dromen... Hopelijk lukt het me ze ooit te vervullen Het begin compleet met foto’s is in ieder geval goed maakt.
👩💻 Sandra
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve dochter
Wat een leuk stukje over je dagboeken en wat een gaaf plan. IK wil je daar graag mee helpen, samen hebben we je levensweg gelopen. Mooi om te lezen hoe jij tegen je jeugd enz aan kijkt. Ga door, ik doe het ook. Ook over je moeilijker jaren.
Hoi ma,
Bedankt voor dit lieve aanbod. Misschien dat ik in de toekomst je hulp. Veel liefs je dochter.
Ps. Fijn dat je weer thuis bent. Ik zie je wel verschijnen deze week.
Ik heb ook nog een flink aantal dagboeken,alleen ik ben pas begonnen toen ik een jaar of 16 was.
Heel apart om gebeurtenissen weer terug te lezen.
Je maakt als het ware een tijdreis terug naar je jeugd.
Liefs Nicoline
Hoi Nicoline
Ik geloof graag dat het een tijdreis door de tijd is als je het terug leest. Bemerk het zelfde ook al ben ik nog maar kort geleden begonnen. Wat ontzettend leuk dat jij ook zoveel dagboeken hebt geschreven. Ook van de tijd dat we opgenomen waren?
Groetjes Sandra
Hoi Sandra,
Van de opname periode helaas niet,
Maar dat herinner me nog alsof het gisteren was.
Van die periode is(helaas) heel veel blijven hangen.
Ja helaas is dat bij mij ook het geval als zijn er ook nou hele stukken door die medicijnen vervaagd. Ik krijg ook zo ontzettend veel.
Maar toch is het jammer dat je het inderdaad niet jij ik ben blij dat ik dat wel heb gedaan want ik ben heel erg benieuwd of ik ook leukere dingen tegen kom die ik vergeten ben als ik eraan terugdenk is het een zwarte tijd terwijl er ook een grijs geweest moet zijn dat weet ik zeker
Leuk SANDRA 👍ik zou ook zelf zo graag een levens verhaal schrijven . Heb ook best wel veel mee gemaakt! Hoop dat ik ook nog voorkom in jou boek . Het waren een paar mooie jaren , die mijn leven met vallen en opstaan hebben verrijkt . Dus succes lieverd met je boek . Knuf je maatje Jenny .🍀
Lieve Jenny,
Leuk dat je een reactie hebt geschreven!
En uh om je vraag te beantwoorden; nog niet. Zit nog maar in mijn tienerjaren. maar als ik eenmaal bij die tijd ben beland, denk ik dat dat zeker het geval zal zijn want ook jij maakt deel uit van mijn leven. Net als ik ook een deel uitgemaakt heb van jouw leven. En ook ik heb deze jaren net als jij nu als een stukje verijking van mijn leven zien. Alles wat we hebben meegemaakt heeft ons gevormd tot de persoon die we nu zijn. En daar ben ik eigenlijk best trots op.
Heel veel liefs Sandra