Uitstapje naar de dierenwinkel

Ik was hier al heel lang niet meer geweest. Gewoon puur omdat het me te veel energie kost. Maar toen ik afgelopen weekend een goede dag had heb ik het ervan genomen. Het leukste was nog wel dat ik al meer dan een jaar een tegoedbon van €35,-. Dat was dus een leuk bedrag. Dat is leuk shoppen! 

We begonnen bij de hondenwasstraat. Het was hard nodig dat Remy weer eens in bad ging. M.a.w. hij was een kleine stinkerd geworden😜. Een vriendelijke assistente uit de winkel wilde ons hier graag een handje bij helpen. Zelf hielp ik ook een handje mee met het droog blazen met de waterblazer. Hoewel ik wel wist (en voelde) dat dit helemaal niet slim was.  Want zo’n geintje kost mij natuurlijk erg veel pijn en energie. Niet alleen die bewuste dag maar ook de week die volgde. Maar accepteren dat ik mijn hond niet meer zo kan verzorgen als  in mijn betere tijden blijft pijnlijk en verdrietig. Het geeft me vaak het gevoel tekort te schieten naar mijn manneke, ook al weet ik met mijn verstand wel dat het Remy aan niks ontbreekt. Daarnaast geeft het natuurlijk ook een stukje controle verlies. Remy ziet er tegenwoordig immers bijna nooit meer uit als in mijn  betere tijden. Néé, In die tijd ging Remy immers om de week in bad, scheerde ik elke drie weken zijn neusje, zijn voetjes en staart aanzet  kort, regelmatig trimde ik zijn hele vacht zodat hij keurig in model bleef. Was zijn vacht nat, dan droogte ik hem met de waterblazer. Het zo laten opdrogen was voor mij uit den boze. En natuurlijk kamde ik ook elke dag zijn vacht goed uit. Een keer zijn vachtverzorging of een bad dat ging mij te vér. Eerlijk gezegd was ik best wel dwangmatig hierin. Maar erg vond ik dat niet. Ik vond het juist elke keer weer  heerlijk om met zijn uiterlijk bezig te zijn. Wat genoot ik daarvan en wat mis ik dat nu!  Pas toen ik steeds beperkter werd ging die dwangmatigheid voor problemen zorgen. Ik moest gaan accepteren dat Remy er minder verzorgd uit zag. Tenminste dat vond ik want een ieder ander vond hem er keurig verzorgd uit zien. Maar ik was immers anders gewend. Langzaam aan leerde ik dit te accepteren en uit handen te geven. Ik moest wel, ik had geen keus... Nee, dat was geen makkelijk proces. Gelukkig is het dwangmatige er wel steeds meer afgegaan. Nu ben ik in bijna alles afhankelijk van anderen. Het is een stukje loslaten en overgeven. Iets wat niet makkelijk is zeker voor iemand met een  ernstige vorm van controleverlies.

Ik kon het dan ook niet laten afgelopen weekend, hoe pijnlijk en moeilijk dit ook was een beetje mee te helpen met het drogen van mijn ventje in de winkel. Want verkeerd of te kort drogen heeft als gevolg storende krullen die er na het wassen niet horen te zitten.  Die krullen moesten er dus zoveel mogelijk uit! Dikke kans dat als ik dit had laten doen dit niet naar tevredenheid was geweest... ik ken mezelf. Toen Remy klaar was en ik gesloopt zag hij er prachtig uit. Ik had het dus niet voor niets mijn bijdrage aan zijn verzorging geleverd. Wat was ik trots op mijn mooie lekker ruikende kleine manneke.